allâh'ın dediği.

Bismillahirrahmanirrahim.

“İnsanlara bir nimet tattırdığımızda buna sevinirler;

fakat kendi elleriyle yaptıkları yüzünden başlarına bir bela gelirse

hemen ümitsizliğe düşerler.”

Rûm Suresi, 36. Ayet.

Şiirlere ve takvim yapraklarına inanıyorduk

sayfa dibinde tevâfuk ettiğimiz ayetlerdi

Rabbin kulağımıza fısıdıldadığı

Daralıyor ve darlıyorduk dünyayı

sevmeye seviyor, sevmeyi seviyor,

sevmemeye seviyorduk.

İnsan

Oksijeni karbondioksite çevirmeye programlı

Karbondioksiti oksijene çevirmeye meyyal

Kalbi sonsuzu sevmeye

cevval koşturan atlar gibi

toy acemi hızlı ve seyrek

Müzik kutusunda balerin gibi

kadranımızı çevirerek yeniden başlıyorduk.

Köşede beride ötede

Kıyıda karşıda yanda ve dibinde

Mutsuzlukla yalpalıyorduk.

Acı salımızı çekmeye kürek

omuz boşluğa gebe kadın

ısıtacak bir el bekliyorken

sarılacak bir beden

Kulduk

ve kanıyorduk kana kana.

Susadıkça içiyorduk ve

içtikçe susuyorduk.

Hakikat boğazımızı yaka yaka

içimizi suluyorduk.

Allah’ın sev dediği, beklediği

sevmediği ve gelmediği

günahın kıpırtısından kaçandı gönül 

yüreğin donuklaştığı

bıçağın katılaştığı

sevabın kesmediği 

ferahlığın esmediği ama

kıştı ve boynumuzdan içimize doluyordu

soğuk. Yaşamak bir mahkûmiyet değil

tutmak zorunda olduğumuz vasiyet.

Uçuşuyorduk. 

Çiçek arşınlamaya

bal arayan arının zikriyle.

Dünya ağrısını çevirmeye gayret

Allah ağrısını sevilebilirliğiyle. 

Teberra gibi kendisine

kapılığın kapalığın cezbesinde

metruk. 

Koşuyorduk

yine kendimizden kendimize.

Allah’ın bir gizlediğine üzülüp

bir göründüğüne hayret ediyorduk.

Gençtik,

sevdik ve seviyorduk.

Şiir yazmaya debeleniyorduk

elimize gözümüze bulaşıyordu.

Aslında

elimize gözümüze bir yüz değsin

istiyorduk.

Allah’ın prangalarıydı hayatla bağlarımız

bağlarımızı bir yüzden daha çok sevmeliyiz

diyorduk.

Sevebiliyor muyduk.

Sevemediğimiz için mutmain,

ki günahın cezbesine tutulmakla garip

kalbi dünyaya atmamış

naftalin kokulu kalbin hevesine

uymaktan muzdarip 

olmamış olmak için

sevemiyorduk.

Hem

gidiyordu tüm gidenler

bir daha asla ve bir daha hiç

sevemem deyip seviyorduk.

Acımız köşe başında

Göğün madalyası ay

Alkışlanası nümayiş

Seviyorduk. sevmeye.

Koyu grilere ve sonlara

kanıyorduk. Yanıyorduk ve

inanıyorduk. Makamın

ulûhiyetine.